Inauguracja Roku Akademickiego 2024/2025

Stowarzyszenia UTW w Dobczycach

Uroczystość rozpoczęła Prezes Stowarzyszenia Wanda Balcerzak – Żółtowska, która przywitała przybyłych gości: Burmistrza Miasta i Gminy Dobczyce Tomasza Susia, Przewodniczącą Rady Gminy i Miasta Małgorzatę Jakubowską, zastępcę przewodniczącej Rady Gminy i Miasta Marka Kaczora, radnego Rady Miejskiej Mieczysława Ścibora, prof. dr. hab. Kazimierza Wiecha, Dyrektora RCOS-u Andrzeja Topę. Serdecznie zostaliśmy przywitani także my, słuchacze UTW.

Inaugurację roku akademickiego uświetnili uczniowie Szkoły Muzycznej I Stopnia, kierowanej przez Dyrektor Magdalenę Irzyk. Pani Dyrektor, serdecznie przywitana przez Panią Prezes, zaprezentowała wykonywany repertuar i wykonawców.

Uroczystość rozpoczął chór, który odśpiewał hymn Gaudeamus igitur, a po nim zaprezentowali się młodzi wirtuozi: Tomasz Misiek, Aleksander Błaszczyk, Dobrawa Machnicka i Natalia Skuza oraz Szymon Irzyk. Wykonawców nagrodziliśmy zasłużonymi gorącymi brawami i słodkościami. Należy podkreślić, że uczniowie szkoły muzycznej uświetniają każdą naszą uroczystość, za co bardzo dziękujemy Pani Dyrektor, Nauczycielom i uzdolnionym młodym muzykom.

Po muzycznych prezentacjach prof. dr hab. Tadeusz Gadacz (AGH) wygłosił niezwykle interesujący wykład, traktujący o ważnej wartości życia niejednokrotnie, niestety, zepchniętej dzisiaj na jego margines – o szacunku.

Na wstępie Profesor przytoczył słowa węgierskiego myśliciela Ladislausa Borosa, według którego pojęcie szacunku ma źródło w dwóch słowach: czci i bojaźni. Bojaźń oddaje cześć. Bojaźń przed tym, co w człowieku wielkie. Woli rezygnować niż zawłaszczać, nie wykorzystuje drugiego do własnych celów.

Prawdziwe człowieczeństwo nie naciska, nie zagarnia dla siebie, dzięki temu powstaje wolna przestrzeń, w której drugi człowiek ma korzystne warunki rozwoju ze swoją godnością, naturą, urodą.

Jeśli rozpadają się jakieś związki, należy zadać sobie pytanie czy nie zaniedbało się szacunku.

Immanuel Kant twierdził, że szacunek należy się zawsze osobom, nie rzeczom i zwierzętom. Rzeczy, zjawiska mogą wywołać bojaźń, zwierzęta miłość, ale nie skłonią do szacunku. Człowieczeństwo jest przedmiotem szacunku, który wolno żądać od wszystkich innych ludzi.

Najbliższy szacunku jest podziw budzący w nas zdumienie. Nie można jednak mylić szacunku z respektem, np. do przyrody, przeciwnika, władzy. Respekt wynika z lęku, a szacunek z wolności.

Bernard Fontenelle powiedział, że przed wielkim panem schyla głowę, ale nie schyla swego ducha.

Podstawą szacunku jest uznanie dla wartości moralnych. Prawość, prawdomówność, wierność są ponadczasowe. Żadne korzyści materialne nie dadzą tak naprawdę zadowolenia, jeśli nie ma się szacunku ludzi. Sława, dobra materialne przemijają, szacunek pozostaje. Niestety tak myślący są w mniejszości. Coraz częściej ambicja i chciwość dominują nad skromnością i godziwą sprawiedliwością.

Żeby umieć szanować innych, musimy nabyć umiejętności szanowania samych siebie. Jak stwierdził Teofrast, uczeń Arystotelesa: "Szanuj sam siebie, a nie będziesz się wstydził przed innymi".

Kiedy obdarzamy ludzi cichym, dyskretnym szacunkiem, przekonujemy ich, że są nosicielami dobra, piękna i tego, co godne miłości i czegoś, co żyje w nich, ale wymaga ciągłego rozwoju. Ten, kogo darzymy szacunkiem, zaufaniem, wiarą w jego duchowe możliwości rozkwita i doskonali się, aby na szacunek nieustająco zasługiwać.

Szacunek należy się prawu, władzy, instytucjom państwowym, zawodom społecznego zaufania. Trzeba jednak oddzielać szacunek do instytucji, urzędu od szacunku do osób, który ten urząd pełnią.

Z szacunkiem łączy się często godność. Oczywistość godności człowieka, jak pisał ksiądz Tischner, wyraża się krótko: "można nas głodzić, ale nie wolno nam ubliżać". Pojęcie godności jest także pojęciem prawnym( preambuła polskiej konstytucji, Kodeks Cywilny, Kodeks Karny, Karta praw podstawowych UE).

Ksiądz Tischner twierdził: "Godność człowieka określa perspektywę rozwoju człowieka. Mówi ona o potrzebie takiego systemu społecznego, który by dał możliwość rozwoju człowieka poczynając od jego wnętrza".

Przywraca się więc człowiekowi godność, gdy stwarza się mu warunki, by mógł poczuć się wolnym i twórczym, a nie wówczas, gdy staje się klientem władzy.

Tą ponadczasową prawdą Profesor Gadacz zakończył wykład.

Następnie Pani Prezes poprosiła o zabranie głosu Burmistrza Tomasza Susia i Profesora Kazimierza Wiecha. Obaj goście odnieśli się do wykładu, dziękując Profesorowi za wnikliwe przedstawienie znaczenia i istoty szacunku jako nadrzędnej wartości stosunków międzyludzkich. Życzyli nam kolejnego owocnego roku akademickiego i nieustającej radości płynącej z ciągłego dążenia do poszerzania wiedzy i rozwijania umiejętności.

Pani Prezes podziękowała profesorowi Gadaczowi za wykład, a wszystkim za przybycie.

Wszyscy i goście, i my, studenci, zostaliśmy obdarowani czerwonymi różami.

Zwieńczeniem tak ważnej dla nas uroczystości był niezwykły spektakl baletowy w wykonaniu Baletu Cracovia Danza pod kierownictwem Romany Agnel, któremu muzyczną oprawę dała fantastyczna Salonowa Orkiestra Camerata pod batutą Marka Hampela (równocześnie v-ce dyrektora Szkoły Muzycznej I stopnia w Dobczycach). Byliśmy pod wielkim wrażeniem fascynującego przedstawienia, czemu daliśmy wyraz gromkimi brawami na stojąco.

W znakomitych nastrojach pożegnaliśmy się. Do zobaczenia na kolejnych wykładach i zajęciach.

                                                                                                  Ewa Kozłowska