7 czerwca 2022 odbyło się Zebranie Ogólne Sprawozdawczo – Wyborcze. Otwierając zebranie prezes Stanisława Błaut powierzyła prowadzenie go Przewodniczącemu Włodzimierzowi Żuławińskiemu, którego w drodze głosowania zaakceptowało zgromadzenie. Przebieg zebrania protokołowała Teresa Pytlak.
Podsumowanie upływającej kadencji Stowarzyszenia za lata 2019-2022 przedstawiła prezes stowarzyszenia w formie prezentacji tekstowej i na slajdach przypominających najważniejsze wydarzenia, wykłady, zajęcia, wyjazdy czy wycieczki. Nawiązywały do trudnych lat pandemii, kiedy wprowadzane kolejne obostrzenia redukowały możliwość spotkań „na żywo”. Posiłkowano się wówczas wykładami online, które w dużym stopniu zaspokajały „głód wiedzy” słuchaczy.
Przedstawiając całą historię wykładów inauguracyjnych nawiązała do faktu, że następny będzie jubileuszowy, podobnie jak cały przyszły rok akademicki.
Na zakończenie swojego wystąpienia podziękowała za wieloletnią, owocną pracę sekretarz stowarzyszenia, swojej zastępczyni kol. Annie Płachcie. Z uwagi na Jej nieobecność z powodu choroby zapewniła Ją o wsparciu wszystkich zebranych i życzyła szybkiego powrotu do zdrowia.
Podziękowania skierowała do skarbnik Teresy Michałowskiej, która oprócz zadań typowo skarbowych zawsze chętnie pomagała w organizacji różnorodnych działań UTW.
Serdeczne podziękowania złożyła kol. Marii Grzegorzak księgowej za wyjątkową troskę o finanse stowarzyszenia, za terminowe, zgodne ze zmieniającymi się przepisami prowadzenie księgowości i wydatny udział w tworzeniu wniosków o dofinansowanie.
Podziękowała też za wzorową pracę Komisji Rewizyjnej z jej przewodniczącą Janiną Żuławińską jak również Annie Różyckiej za sumienne dokumentowanie zajęć ruchowych.
Wyraziła wdzięczność w imieniu słuchaczy dla prezes Stanisławy Błaszak za kierowanie zarządem i organizowanie prac stowarzyszenia przez dwa trudne, pandemiczne lata.
Piękne podziękowania skierowała do koleżanek piszących teksty do kroniki oraz do wszystkich, którzy w jakikolwiek sposób przyczyniają się do trwania i rozwoju Uniwersytetu.
Nowemu zarządowi życzyła nowych pomysłów, dobrej współpracy z samorządem gminy, innymi organizacjami, sukcesów i własnej satysfakcji z pracy dla innych. Wszystkim natomiast dużo, dużo zdrowia i wszelkiej pomyślności.
W uznaniu zasług ustępująca prezes Stanisława Błaut została uhonorowana Uchwałą o nadaniu tytułu Członka Honorowego Stowarzyszenia jako założycielce i pierwszej prezes UTW w Dobczycach.
Został jednogłośnie przyjęty wniosek o podniesienie składki członkowskiej do 100 złotych za semestr.
Po przeprowadzeniu tajnego głosowania i ukonstytuowaniu się nowego zarządu przewodnicząca komisji wyborczej kol. Ewa Kozłowska ogłosiła skład Zarządu:
Prezes – Wanda Balcerzak-Żółtowska
Sekretarz – Janina Lichoń
Skarbnik – Teresa Michałowska
Komisja Rewizyjna:
Przewodnicząca – Janina Żuławińska
Członek – Alicja Wąsacz
Członek- -Marcin Błaut
Zebranie zakończyła nowa prezes Wanda Balcerzak-Żółtowska przedstawiając swoją wizję działania UTW i zasad współpracy członków.
Stanisława Błaut
Prezydium zebrania Podczas obrad
Fot. J. Żuławińska
Nowy rok akademicki 2021/2022 został przygotowany przez zarząd zmieniony po rezygnacji prezes Stanisławy Błaszak. W skład zarządu weszła dokooptowana zgodnie ze statutem rozdz. IV par.17 pkt. 2 Stanisława Błaut. Inauguracyjny wykład o renowacji Ołtarza Wita Stwosza wygłosił prof. dr hab. Paweł Pencakowski z Akademii Sztuk Pięknych w Krakowie. Uroczystość uświetnił występ uczniów Szkoły Muzycznej z Dobczyc, a wśród zaproszonych gości powitaliśmy Burmistrza Gminy i Miasta Tomasza Susia. Tematyka wykładów obejmowała zagadnienia z zakresu bezpieczeństwa seniorów, w tym elektroniczne, drogowe, podatkowe. Podejmowaliśmy problematykę związaną z ochroną środowiska, przyrodą –piękny wykład o ochronie ptaków oraz wody. Spotykaliśmy się z prof. Kazimierzem Wiechem na wykładzie o seksie u owadów, opowieści o Arturze Grotgerze i jego przyjaciołach z „jednej fotografii” oraz na powitaniu Nowego Roku. Poznaliśmy sylwetkę Kardynała Adama Sapiehy oraz Tajniki Archiwum Watykańskiego. Wysłuchaliśmy wykładu o sylwetkach krakowskich matematyków. Bardzo cenimy sobie spotkania z pasjonatką podróży p. Katarzyną Łazarską, która dzieli się z nami refleksjami z egzotycznych wyjazdów- Etiopia, Gujana. Zainteresowaliśmy się szczególnie wykładem poświęconym czynnikom wpływającym na zdrowie i jakość życia seniorów wygłoszonym przez dr Marcina Jurkowskiego specjalistę medycyny rodzinnej, geriatrę. Słuchaczy zaciekawiły fakty i mity o Japonii a także opowieść o najstarszej wydanej tam powieści świata.
W okresie sprawozdawczym odbyły się wycieczki:
- rejs po Jeziorze Dobczyckim
- Tyniec /Opactwo Benedyktynów/ i Wieliczka/Zamek Żupny/
-Bochnia /kopalnia soli/i dworek szlachecki w Dołędze
-Zakopane/Gubałówka, Pęksowy Brzyzek, Koliba, willa Oksza, galeria W. Hasiora/
-Podhale/Łopuszna, Frydman, Krempachy, Dębno/
-Ziemia Krzeszowicka/Rudno, Tenczyn, Czerna/
Największą popularnością cieszyła się gimnastyka. Była prowadzona dwa razy w tygodniu i gromadziła jednorazowo ok. 25 uczestników. Chętni mogą także korzystać z siłowni /1x w tygodniu/dzięki uprzejmości właściciela W.Piwowarskiego. Odbyły się warsztaty plastyczne, w czasie których powstały piękne kartki świąteczne. Na ciekawych warsztatach florystycznych uczestniczki poznały umiejętność układania bukietów, wicia wieńców oraz tworzenia kompozycji w szkle.
Realizowane są projekty złożone do UGiM na dofinansowanie naszych działań:
-„Ruch najlepszym lekarstwem”
-„Edukacja zawsze na czasie”
Nie zyskał uznania komisji wniosek złożony w ramach nowego programu dla seniorów Min. Rodz. i Polit. Społ. Aktywni+ -„Wielopokoleniowe Dobczyce. Razem możemy więcej.”
07.06.2022 Stanisława Błaut
Taki właśnie tytuł nosił ostatni w tym roku akademickim wykład w ramach Uniwersytetu Trzeciego Wieku. W świat życia arystokracji japońskiej sprzed tysiąca lat wprowadziły nas badaczki tematu: dr Anna Kuchta i dr Joanna Malita-Król. Okoliczności powstania powieści, tło historyczne, życie bohaterów są doprawdy niezwykłe. Ale trudno się dziwić. Mówimy wszak o historii, która zdarzyła się przeszło 1000 lat temu.
A zdarzyło się wszystko w Heian (obecnie Kioto) w okresie względnego spokoju, gdy nie było konfliktów zbrojnych, gdy był czas na kontemplowanie życia i rozwijanie kultury. Epoka Heian to okres między rokiem 794 a 1185. To czas prymatu arystokracji i kultury dworskiej, czas względnej swobody pozbawionej pruderii, ale i rygorystycznych zasad, które określały praktycznie wszystkie aspekty życia codziennego, a więc jak się ubrać, jak mówić, nawet kiedy najlepiej ścinać włosy. O dziwo, sytuacja kobiet te tysiąc lat temu nie była najgorsza (oczywiście cały czas mówimy o arystokracji). Miały względną swobodę, miały czas na rozwijanie swojej erudycji, często były damami dworu. Otaczała je pewna aura tajemniczości i adoracji.
Przedstawicielką – i to nie byle jaką- kobiet epoki Heian była Murasaki Shikibu, poetka, pisarka i erudytka, autorka opowieści o Księciu Promienistym. Żyła w latach 978 – 1026 (daty przybliżone, dokładnych nikt nie zna), była damą dworu cesarzowej Shoski. Znała więc doskonale życie na dworze w Heian, ale znała też życie na prowincji, gdzie przez jakiś czas przebywała. Bezspornie największym jej dziełem jest „Opowieść o Księciu Promienistym”. Za datę powstania tej powieści przyjmuje się rok 1008, choć dzieło powstawało przez kilka lat. Liczy ono 54 rozdziały, czy raczej zwoje i ponad 1000 stron. To taka powieść napisana przez kobietę dla kobiet.
Opisała w niej historię księcia Hikaru Genjiego, nieślubnego syna cesarza i jego ukochanej konkubiny. Książę jawi się na kartach tej powieści jako bohater doskonały, urodziwy i elegancki, znawca etykiety, świetny tancerz i poeta, czuły kochanek i opiekun swoich dam. Nikt nie jest w stanie mu dorównać. To taki rycerz na białym koniu z marzeń współczesnych nam nastolatek. I można byłoby uznać, że opis jego podbojów miłosnych, życia z trzema żonami (wielożeństwo było prawem) i wieloma kochankami (w tym z macochą) to typowe romansidło, gdyby nie była to równocześnie kopalnia wiedzy o epoce i ludziach w tym czasie żyjących. Ta wiedza do dziś jest wykorzystywana. A powieść cały czas żyje. Powstało 7 adaptacji filmowych (ostatnia w 2011 roku), postać Księcia ma liczne odniesienia w sztukach teatralnych, w mandze i anime. Ba. Wizerunki księcia i jego pierwszej żony Aoi umieszcza się na wiecznych piórach, alkoholach… A w Uji- dzielnicy Kioto znajduje się muzeum powieści i posąg jej autorki Murasaki Shikibu (choć to ponoć pseudonim).
Wnętrze Genji Monogatari Museum Damy dworu w 12-warstwowych kimonach Kadr z filmu "Genji monogatari"-1951
Barbara Simon
Podczas pracy Z własnymi bukietami
Zakończyły się warsztaty florystycze. Zostały zorganizowane dzięki dofinansowaniu ze środków UGiM Dobczyce. Prowadząca zajęcia inż. Joanna Górnisiewicz od dziecka związana z ogrodnictwem, ukończyła Wydział Ogrodniczy Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie. Prowadzi własną kwiaciarnię w centrum Dobczyc, pasjonuje się botaniką, dendrologią, zielarstwem. Uczestniczki warsztatów nauczyły się od p. Joanny układania bukietów, wicia wianków, wykonywania kompozycji roślinnych w szkle. Prowadząca podzieliła sie także wieloma tajnikami - jak dbać o kwiaty cięte, aby dłużej się nimi cieszyć, kiedy rozsadzać niektóre rośliny ozdobne, czym je nawozić. Pytań było wiele, gdyż każda z uczestniczek chciała się nauczyć i dowiedzieć jak najwięcej. Świetnie zorganizowane zajęcia sprawiły, że wszystkie zdobyły wiedzę i umiejętności o czym świadczą efekty końcowe:
Jeden z bukietów Wieńce Kompozycje w szkle
Stanisława Błaut
W dniu 10 maja 2022 roku odbył się wykład Pani Katarzyny Łazarskiej,który nazwała “3 x Gujana” dotyczył bowiem: GujanyFrancuskiej, Brytyjskiej i Holenderskiej. Pani Katarzyna jest podróżniczką, współpracującą od dawna z Uniwersytetem. Dzieli się z nami swoimi refleksjami z dalekich, egzotycznych wyjazdów, przygotowuje prezentacje z licznymi slajdami i filmikami zupełnie bezinteresownie.
Gujana jako kolonia powstała w 1831 roku i do 26 maja 1966 roku nazywana była Gujaną Brytyjską. Wpływy Europejczyków w północnej części Ameryki Południowej były duże. Gujana Brytyjska graniczyła z Gujaną Holenderską (dzisiaj jest to Surinam), a nieco dalej na wschód z Gujaną Francuską, która istnieje do dzisiaj pod taką nazwą.
W 1718 Wielka Brytania zajęła obszar obecnej Gujany i w 1814 ostatecznie zdobyła go na własność. Nazwę kraju można przełożyć jako „ziemię wielu wód”. Atrakcją turystyczną Gujany jest Kaieteur, jeden z największych wodospadów świata o sumarycznej wysokość 251 m. Jest ponad dwa razy większy niż wodospad Niagara. Gujana to jedno z tych miejsc na świecie, których nie dotknęła jeszcze turystyka masowa. . Piękna i dzika przyroda, rozległe sawanny, tropikalne lasy deszczowe Stolicą Gujany jest Georgetown. To typowe miasto kolonialne z charakterystyczną ciekawą architekturą. Jedną z największych atrakcji Georgetown jest ogromna drewniana katedra św. Jerzego. Są tam także piękne ogrody botaniczne.
Gujana Francuska jest integralną częścią Francji, a tym samym należy do Unii Europejskiej, a jej walutą jest Euro. Ciekawostką, o której może pamiętamy z filmów, jest Wyspa Diabelska. Od 1848 roku funkcjonowała tu kolonia karna i więzienie dla przeciwników Napoleona, a potem, obok więźniów politycznych także dla kryminalistów. Więźniowie musieli znosić piekielne warunki, upał, choroby, a krążące wokół wyspy rekiny uniemożliwiały ucieczkę. Współcześnie Gujana Francuska znana jest z kosmodromu Kouroru, z którego wystrzeliwane są rakiety Ariane. Powierzchnia Gujany Francuskiej jest przeważnie nizinna. W części środkowej i na południu leżą niewysokie pasma Wyżyny Gujańskiej.Panuje tu wilgotny klimat równikowy. 81% powierzchni pokrywają lasy równikowe. Poza tym występują sawanny i namorzyny.
Gujana Holenderska była kolonią od 1600 do 1975 roku. 25 listopada 1975 roku ogłosiła niepodległość jako Surinam.
Około 90% jego powierzchni zajmują lasy równikowe z 15 tys. gatunków roślin naczyniowych (około 5% wszystkich gatunków na świecie) ponad 1000 gatunków drzew. Występuje tu ponad 2 tys. gatunków kręgowców.
Tereny chronione zajmują 4,7% powierzchni kraju. Jest to jeden z największych obszarów chronionych lasów deszczowych na świecie i w 2000 roku został wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO.
Serdecznie dziękujemy Pani Katarzynie za spotkanie i życzymy/również z okazji urodzin/ zdrowia i wielu pięknych, ciekawych podróży.