Wykład ?O demokracji" prof. dra hab. Krzysztofa Pałeckiego we wtorkowy wieczór 6 grudnia okazał się najprawdziwszym akademickim wykładem, gdzie słuchacze zostali szczegółowo wprowadzeni w historyczne uwarunkowania rozwoju demokracji.

     Początków należy więc szukać w okresie organizowania się życia zbiorowego, po rewolucji agrarno-handlowej i przejściu do życia osiadłego dla ochrony tego co posiadali (Fenicjanie, Grecy, Żydzi, Rzymianie). Rozpoczęto więc zbiorowe budowanie bezpiecznego miejsca z rynkiem tzw. struktury ?polis?. Zaczęła kształtować się podmiotowość społeczna od poddaństwa do obywatelstwa.

     Za kolebkę demokracji uważa się Grecję.

To tu swoje reformy przeprowadził  Klejstenes w 508-507 roku p.n.e. Ateny liczyły wówczas ok. 400 tys. mieszkańców, po reformach istniały tam  następujące organy władzy:

      >zgromadzenie ludowe (eklezja) decydowało o ogólnych sprawach państwa, uczestniczyli w nim wszyscy obywatele

      > Rada Pięciuset - zastąpiła dawną Radę Czterystu, w jej skład wchodziło 50 osób z każdej fyli. Była organem wykonawczym zgromadzenia ludowego, posiadała inicjatywę ustawodawczą i mogła występować z wnioskami obrad na eklezjach.

      >aeropag - rada starszych. Składał się z byłych archontów. Rozpatrywał sprawy o zabójstwo i przygotowywał wnioski na Zgromadzenie Ludowe sąd        przysięgłych - badał zgodność projektów ustaw z prawem i rozpatrywał apelacje.

Urzędnikami w systemie Klejstenesa byli:

      >archonci, pełniący swe obowiązki przez rok, sprawujący funkcje religijne i sądownicze. Było ich dziewięciu.

      >stratedzy - wybierani dowódcy wojskowi, po jednym z każdej fyli (razem dziesięciu).

Jednym z ciekawszych pomysłów Klejstenesa był ostracyzm, umożliwiający usunięcie na 10, potem na 5 lat obywatela, którego działalność polityczną lud uznawał za zagrożenie dla demokracji.

    W Europie zaczęło się od demokracji plemion ?Celtów, Wikingów, Sasów, Germanów, Franków. Powstawały monarchie feudalne , z których zaczęły wykształcać inne systemy ustrojowe:

     ?  monarchia absolutna-Francja, Hiszpania, Imperium Osmańskie, Szwecja, Dania, Austria.                                                                             

     ?  monarchia administracyjna-Portugalia.                                                                                                          

     ?  republika-Holandia,państewka włoskie ,                                                                        

      ?  monarchia parlamentarna-Anglia

       Demokracja bezpośrednia przekształciła się w demokrację przedstawicielską gdzie obywatel wskazuje swoich przedstawicieli, którzy przez określony czas (kadencję) sprawują w jego imieniu władzę. W praktyce sprowadza się do wskazania, raz na kilka lat partii, która ma przejąć władzę i wziąć na siebie odpowiedzialność za państwo.

     W procesie demokracji  obowiązują zasady ogólne, wymieniane najczęściej jako wspierające i decydujące o uznawaniu ustroju jako bardziej lub mniej zbliżonego do ideału:

-zasada aktywizmu-obowiązek uczestniczenia w wyborach;

-zasada lojalizmu- postępowanie zgodne z polityką władz;

-zasada solidaryzmu- pierwszeństwo interesu publicznego przed interesem  indywidualnym;                        

-powszechnego obywatelstwa -wszyscy są wobec prawa równi. Wszyscy mają  do równego traktowania przez władze publiczne;

-zasada konstytucjonalizmu-Konstytucja jest ustawą zasadniczą,  podstawowym aktem prawnym, który reguluje życie polityczne,   gospodarcze i społeczne w państwie.                                            

-zasada legalizmu- organy władzy publicznej działają na podstawie  i w granicach prawa.

Słabości demokracji najczęściej wymieniane:

           a.   zasady zbyt idealistyczne

           b. trudności w procesie rządzenia

           c. sprzeczności w realizowaniu zasad demokracji.

Dostaliśmy solidną  dawkę wiedzy, jednak i tak trudno nam zrozumieć co dziś dzieje się u nas z demokracją i kto ma rację. 

                                                                                                                                                                                      Stanisława Błaut

O szczegółach sądu skorupkowego: 

       Bardzo potrzebne okazało się szkolenie w zakresie udzielania Pierwszej Pomocy w sytuacjach zagrożenia życia.Zadania podjęła się mgr Bożena Korzec-Gunia z grupą uczniów Gimnazjum Jana Pawła II w Dobczycach.Wstępna, znakomicie przygotowana prezentacja pozwoliła na zapoznanie teoretyczne z algorytmem udzielania I pomocy.Przypomniane zostały kolejne etapy postępowania, numery telefonów alarmowych, ocena zagrożenia, działania znajdujących się w miasteczku defibrylatorów.

     Byliśmy bardzo pozytywnie zaskoczeni umiejętnościami, wiedzą i chęcią działania młodzieży.Tym, jak są zorientowani w podstawowym wyposażeniu ratownika i swobodnie poruszają się w  omawianym obszarze.Wiedza to jedno, natomiast praktyczne działanie jest najważniejsze, dlatego przystąpiliśmy do części praktycznej ? pokazu.

      Każdy z uczestników miał okazję wypróbować  czy potrafi  poprawnie wykonać uciśnięcia klatki piersiowej,wezwać pomoc czy ułożyć  poszkodowanego w  pozycji bezpiecznej.Tu uczniowie p. Bożeny Korzec- Guni okazali się fantastycznymi przewodnikami po kilku prostych czynnościach mogących uratować komuś życie. Wiedza, że znaczenie ma czas, że trzeba przełamać  lęk przed podjęciem decyzji i zbliżeniem się do poszkodowanego jest najważniejsza w tzw. ?łańcuchu przeżycia?. 

 

    

       

     Wynieśliśmy przekonanie, że najgorsza jest bierność  i  to, że nawet nie podejmuje się często żadnego działania tłumacząc się nieumiejętnością, własnymi zahamowaniami. Takich obaw na szczęście nie mają nasi młodzi ratownicy. Dziękujemy serdecznie, liczymy na to, że nie było to ostatnie tego typu spotkanie.

                                                                                                                                                                                                                                    Stanisława Błaut

                                                                                                                                                    Więcej zdjęć z zajęć w zakładce Galeria

 

 

                                                           

           22 listopada 2016 gościliśmy z wykładem ks. prof. dr hab. Łukasza Kamykowskiego, który wybrał dla nas temat dotyczący podstaw chrześcijaństwa. Licznie zebrani słuchacze zapoznawali się ze znanymi powszechnie prawdami, jednak potraktowanymi  bardzo szczegółowo. Przytoczył źródła historii Jezusa z Nazaretu te chrześcijańskie jak i niechrześcijańskie.

    ?Koniec? Jezusa  w 33 roku swojego ziemskiego życia kiedy to  został oskarżony przez Żydów o obrazę ich religii i skazany na śmierć przez ukrzyżowanie został przedstawiony w świetle prawa, w ocenie samego Jezusa a także w oczach wykonawców egzekucji. Wiadomo powszechnie, że była to kara stosowana najczęściej wobec najgorszych zbrodniarzy.

      

   Tradycja o Jezusie oraz wiara i życie pierwotnego chrześcijaństwa znalazły wyraz w spisanych w drugiej połowie I wieku księgach Nowego Testamentu, które weszły do kanonu Biblii i  stanowiły odtąd podstawę chrześcijaństwa.

   

    Rozważania o Nowym Przykazaniu zajęły dalszy czas, natomiast wobec pytań o dialog z innymi religiami i ekumenizm ks. prof. zapowiedział gotowość kolejnego spotkania. Dziękujemy serdecznie - Bóg zapłać!

                                                                                                                                                                                                                               
                                                                                                                                                                                                                                        Stanisława Błaut

 

 

     8 listopad 2016

     Mieliśmy wielką przyjemność wysłuchać pięknego wykładu dr hab. inż. arch. Hanny Grabowskiej ? Pałeckiej o problemach współczesnych miast świata. Na przykładzie wybranych kilkunastu największych metropolii, aglomeracji, mega- miast, państw-miast poznaliśmy zagrożenia, szanse przetrwania i ich przyszłość w oczach urbanistów i architektów. Wspomniane zostały dzielnice biedy tzw. fawele w Rio de Janeiro, gdzie władze przy udziale mieszkańców próbują rozwiązywać nabrzmiałe problemy i zapewniać najbiedniejszym lepsze warunki bytowania.

                     

                     Fawele w Rio de Janeiro            Rocinha, największa fawela Rio de Janeiro, z populacją ok. 250 000 osób

   Koncepcje urbanistów idą w kierunku projektowania miast  inteligentnych, oblężonych(strzeżonych), kreatywnych,   neoindustrialnych, w ludzkiej skali (arch. skandynawska)czy tzw. eco-city.

    Jako ciekawostkę i przykład p. dr  podała  Masdar-City powstające na pustyni od 2008 roku miasto potwierdzające teorię, według której może dziś funkcjonować miasto nieemitujące CO2,czyli całkowicie zasilane energią słoneczną, wiatrową, biopaliwową itd. Zakończenie projektu przewidywane jest ok.2020 roku. Miasto zlokalizowane 17 km na południowy wschód od stolicy Zjednoczonych Emiratów Arabskich- Abu Zabi ma mieć pow. 6 km2 i  być domem dla 50 tysięcy mieszkańców oraz miejscem pracy dla 40 tysięcy pracowników spoza miasta.

              

   Zdjęcie przedstawiające plac budowy Masdaru.                 Przykład działania elektrycznej taksówki.

     Jednym z pomysłów jest system komunikacji miejskiej Personal Rapid Transport (szybki transport osobisty) oparty na elektrycznych taksówkach, które nie potrzebują kierowcy. Po wejściu do samochodu wystarczy podać adres, a samochód sam dowiezie pasażera na miejsce.

      Innym projektem jest planowane ultranowoczesne miasto biznesowe Songdo. Jest budowane na sztucznie usypanej wyspie w pobliżu miasta Incheon w Korei Południowej. Plany przewidują, oprócz biurowców, również budowę szkół, szpitali, apartamentowców, także repliki atrakcji turystycznych, takich jak nowojorski Central Park czy kanały weneckie. W zamierzeniu Songdo ma konkurować z takimi miastami, jak Szanghaj, Hongkong czy Singapur.

    Słuchacze byli zainteresowani i zaciekawieni wspomnianymi rozwiązaniami. Pani dr zapewniła jednak ,że najlepiej żyje się mieszkańcom małych miast takich jak Kraków czy Dobczyce, gdzie jest miejsce na spacery, kontakt z przyrodą, nie ma poczucia zagubienia i wyobcowania.

 

                                                                                                                                                                               Stanisława Błaut

    W ramach wykładu, późnym popołudniem 25 października udaliśmy się (załatwiwszy niezbędne zgody RZGW w Krakowie) na zwiedzanie dobczyckiej zapory wodnej. Naszym przewodnikiem była obeznana w szczegółach technicznych b. inspektor nadzoru budowy hydroelektrowni p. Magdalena Bujak ? Lenczowska, która poświęciła swój czas i przekazała wiele interesujących faktów z czasów budowy zapory, mimo, że minęło 30 lat od chwili oddania obiektów do użytkowania.

    Zapora na rzece Rabie została wykonana w latach 1972-87 pomiędzy Górą Zamkową i Górą Jałowcową. Wykonana z ziemi i betonu ma długość 617 m, wysokość 31 m, a szerokość zapory w koronie wynosi 8,5 m. Powierzchnia lustra wody utworzonego zbiornika wynosi około 10,5 km2, a jego głębokość sięga około 29 m.

    Oddanie do użytku zbiornika rozwiązało problem powodzi spowodowanych wylewami rzeki Raby. Jezioro Dobczyckie dostarcza wodę pitną między innymi do pobliskiego (około 20 km) Krakowa (około 55% zapotrzebowania). Woda pobierana jest przez 6 pomp diagonalnych, znajdujących się w żelbetowej wieży o wysokości 40 m, wybudowanej w pobliżu Brzączowic.

    Poniżej zbiornika funkcjonuje elektrownia wodna o mocy 2,5 MW. Znajdują się w niej dwie turbiny Kaplana oraz dwa generatory. Średnia roczna produkcja elektrowni wynosi 9,6 GWh

 

                                             

                                                                                                                                                                                                                                                               

    Zebrała się duża grupa słuchaczy, większość  oglądała z zaciekawieniem po raz pierwszy wnętrze tego ogromnego obiektu, interesowali się systemami zabezpieczeń oraz  historią budowy i jej rozmiarami. Wspomnieć trzeba że, aby przygotować czaszę zbiornika do zalania wodą należało usunąć 216 gospodarstw indywidualnych, kościół z cmentarzem  i plebanią, szereg obiektów przemysłowych i usługowych, wyciąć 70 ha lasów i zdjąć z całej powierzchni ziemię urodzajną. Musiały być zbudowane dwie szkoły podstawowe, szkoła rolnicza (zlikwidowana),kościół w Drogini, cmentarz w Osieczanach, drogi-27,6 km i mosty-7. Pani Magdalena  bezinteresownie zapoznawała nas z wieloma szczegółami technicznymi, odpowiadała na wiele pytań w ciągu blisko 2-godzinnego spotkania. Wspaniała pamięć , doskonała orientacja i erudycja naszej przewodniczki sprawiły, że bardzo dużo skorzystaliśmy. Dziękujemy serdecznie!

                                                                                                                                                                                      Stanisława Błaut

                                                                                                                                                           Więcej  zdjęć w zakładce Galeria

 Jako ciekawostkę przytaczam historię dworu z Drogini: